به نقل از «دانا»

انقلاب ۵۷ آتش زیر خاکستر خیزش مردم در قیام ۱۵ خرداد ۴۲ بود/ انفعال متولیان فرهنگی عامل بیگانگی نسل جدید با ارکان انقلاب

تاریخ انتشار: ۱۵ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۱۳۳۵۵۲

حجت الاسلام علی رسولی گفت: درس های مردم از خرداد ۴۲ منجر به قیام عمومی در سال ۵۷ شد و اغلب بزرگانی که پیش از آن از همراهی امتناع کرده بودند هم با جبران اشتباه خود به معمار کبیر انقلاب لبیک گفتند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ یک کارشناس علوم سیاسی درباره سالروز قیام ۱۵ خرداد به خبرنگار تیتریک، گفت: شیوه عملکرد شهدای ۱۵ خرداد پس از سخنان امام (ره) و بازداشت کردن ایشان در تاریخ تحولات ایران بسیار شاخص است و نشان از بصیرت ملی و اسلامی مردم دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حجت الاسلام علی رسولی افزود: پس از سخنرانی معمار کبیر انقلاب که منجر به تعرض ماموران ساواک به منزل ایشان شد، مردم دسته جمعی کفن پوشیدند و برای آزادی امام (ره) اقدام کردند اما با حماقت رژیم قریب به ۱۵ هزار نفر به شهادت رسیدند.   وی با اشاره به اینکه رژیم پهلوی ناچار به تبعید امام (ره) شد، اظهار داشت: طاغوت با به خاک و خون کشیدن مردم تصور می کرد که از مردم زهر چشم گرفته است اما امام خمینی (ره) در همین زمان اعلام کردند که یاران من در گهواره هستند.   این کارشناس سیاسی تصریح کرد: درس های مردم از خرداد ۴۲ منجر به قیام عمومی در سال ۵۷ شد و اغلب بزرگانی که پیش از آن از همراهی امتناع کرده بودند هم با جبران اشتباه خود به معمار کبیر انقلاب لبیک گفتند و خیزش مردم به ثمر نشست.   وی با اشاره به اینکه متاسفانه امروز به دلیل منفی نگری سازی ها خدمات بزرگ انقلاب سال ۵۷، ناگفته و پنهان مانده است، گفت: عدم شناخت قیام هایی چون ۱۵ خرداد که نقطه عطفی در تاریخ انقلاب است به ضعف مدیریت فرهنگی بازمی گردد.   حجت الاسلام رسولی افزود: صدا و سیما، رسانه ها و مطبوعات برای دفاع از آرمان شهدای انقلاب و امام (ص) عملا گامی بر نمی دارند، انقلاب سه رکن دارد که رهبری، مکتب و مردم است و از سال ۵۷ تا کنون توطئه های زیادی برای تخریب آنها صورت گرفته است.   وی اظهار داشت: کشیدن کاریکاتور علیه پیامبر اکرم (ص) در دانمارک، قران نوشتن معاندین برای تخریب مکتب، کودتا برای تخریب رهبری و جنگ تحمیلی و داعش برای تخریب مردم صورت می گیرد تا ملت را از انقلاب جدا کرده و آن را ریشه کن کنند.   حجت الاسلام رسولی تصریح کرد: دشمن حرفه ای بوده و ارکان انقلاب را می شناسد اما متاسفانه دستگاه های فرهنگی داخل کشور در دفاع از ارکان انقلاب اسلامی انفعالی عمل می کنند، کاندیداها به دنبال معیشت و اشتغال و دیگر مسائل هستند اما آرمان ها و ارکان را تشریح نمی کنند.   یک کارشناس علوم سیاسی در خاتمه با اشاره به اینکه انفعال متولیان فرهنگی باعث شده است تا نسل جدید انقلاب از بزرگترین اتفاق قرن شناختی نداشته باشند، گفت: هیچگونه داستان، کتاب، فیلم و سریالی ساخته نمی شود، انصافا ضعیف عمل کرده ایم و مایه تاسف است.

انتهای پیام/

منبع: دانا

کلیدواژه: حجت الاسلام برای تخریب ۱۵ خرداد سال ۵۷

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۱۳۳۵۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بودجه دولتی برای حوزه‌های علمیه | جمع مبلغ نهاد‌های فرهنگی و مذهبی ۶۷ هزار میلیارد تومان!

روزنامه جمهوری اسلامی به انتقاد از تخصیص بودجه دولتی برای حوزه های علمیه و حرم امام خمینی پرداخت.

این روزنامه نوشت: به مناسبت بررسی بخش هزینه‌های لایحه بودجه کل کشور سال ۱۴۰۳ فهرستی از بودجه‌های پیشنهادی دولت برای نهاد‌های فرهنگی و مذهبی در فضای مجازی و رسانه‌ها منتشر شد که با اعتراض‌هائی همراه است.

اعتراض‌ها عموماً بر این محور‌ها متمرکز هستند که در شرایط دشوار اقتصادی کشور چرا به این نهاد‌ها بودجه تعلق می‌گیرد و یا چرا چنین مبالغ زیادی برای آن‌ها پیشنهاد شده است؟ محور دیگر اعتراض نیز اینست که این نهاد‌ها تأثیر ملموسی بر زندگی مردم ندارند و به همین دلیل تخصیص چنین بودجه‌هائی به آن‌ها منطقی نیست.

طبق آنچه در فهرست منتشرشده آمده، جمع مبلغ پیشنهادی برای نهاد‌های فرهنگی و مذهبی ۶۷۰ هزار میلیارد ریال است که البته رقم قابل توجهی است.

بدون اینکه درباره محور‌های اعتراضات یادشده قضاوتی داشته باشیم، بر این نکته تأکید می‌کنیم که بعضی از نهادهائی که نامشان در فهرست آمده اصولاً وجودشان ضرورتی ندارد، بعضی دیگر از آن‌ها خاصیتی ندارند، تعدادی نیز به میزان بودجه‌ای که برای آن‌ها پیشنهاد شده اثربخشی ندارند و در مورد حرم امام خمینی نیز همانطور که در سال‌های گذشته بار‌ها تذکر دادیم اصولاً اینهمه توسعه و خرج‌تراشی خلاف مشی خود امام است. باقی می‌ماند بودجه‌ای که برای حوزه‌های علمیه پیشنهاد شده که اشکال اساسی آن مربوط به استقلال روحانیت است.

در سال‌های گذشته هنگامی که به تخصیص بودجه دولتی برای حوزه‌های علمیه و نهاد‌های مرتبط با آن‌ها انتقاد می‌کردیم، بعضی از طلاب و علما در قالب گلایه به ما می‌گفتند مگر از وضع شدیداً فلاکت‌بار طلاب و روحانیین از نظر معیشت خبر ندارید که به بودجه مربوط به حوزه‌های علمیه اعتراض می‌کنید؟

جواب این بود و اکنون نیز اینست که می‌دانیم بسیاری از طلاب و فضلای حوزه‌های علمیه و حتی علمای شهرستان‌ها با فقر و ناداری دست و پنجه نرم می‌کنند و تعداد زیادی از آن‌ها بخش قابل توجهی از وقت خود را به کار‌های خدماتی از قبیل پیک موتوری، مسافرکشی و تمیز کردن خانه‌ها و شرکت‌ها مشغولند تا بتوانند از عهده حداقل هزینه زندگی برآیند. با اینحال به دلایل متعدد معتقدیم روحانیت نباید از بودجه دولتی ارتزاق کند.

ممکن است افرادی به دلایل خاصی که دارند، اعتقادی به آنچه ما به عنوان دلایل متقن برای ضرورت اجتناب روحانیت از پذیرش بودجه دولتی مطرح می‌کنیم نداشته باشند. این، حق طبیعی آنهاست که اینگونه فکر کنند و از تخصیص بودجه دولتی به حوزه‌های علمیه دفاع نمایند. می‌بینیم که در عمل نیز تفکر آن‌ها بر کشور حاکم است و متولیان امور به آنچه دیگران با نیت خیرخواهی و مصلحت‌اندیشی برای روحانیت می‌گویند اعتنائی نمی‌کنند و ترتیب اثر نمی‌دهند.

مهم‌ترین دلیل برای این تفکر که حوزه‌های علمیه و دستگاه‌های مرتبط نباید از بودجه دولتی ارتزاق کنند اینست که وابسته شدنشان به بودجه دولتی آن‌ها را به دولت و حکومت وابسته می‌کند و استقلال را که سرمایه اصلی روحانیت است از آن سلب می‌نماید.

هیچکس نمی‌تواند ادعا کند که روحانیت می‌تواند به بودجه دولتی وابسته باشد و در عین حال استقلال خود را هم حفظ کند. علت اینکه امام خمینی هرگز اجازه استفاده حوزه‌های علمیه از هیچ بودجه‌ای غیر از آنچه مردم با طیب خاطر به آن‌ها می‌دهند را ندادند، همین بود که آن را با استقلال روحانیت در تضاد می‌دانستند.

تجربه چند دهه اخیر نیز بر صحت نظر امام خمینی مهر تأیید گذاشته است. مراجع صاحب‌نام و ذی‌نفوذی مانند مرحوم آیت‌الله فاضل لنکرانی و آیت‌الله صافی گلپایگانی نیز بر همین عقیده بودند و همین مسیر را ادامه دادند.

نکته دیگری که باید مورد توجه روحانیت قرار گیرد اینست که تنگنا‌های معیشتی در حال حاضر به آن‌ها اختصاص ندارد. این، گرفتاری بزرگی است که ده‌ها میلیون نفر از مردم کشورمان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. افتخار روحانیت در طول تاریخ این بود که مانند ضعیف‌ترین اقشار جامعه زندگی می‌کرد و به همین دلیل، خودش محبوب و کلامش نافذ بود.

حالا هم باید مانند مردم عادی زندگی کند تا مردم پذیرایش باشند. مردم وقتی استقلال روحانیت را ببینند و احساس کنند که حامی آن‌ها و زبان گویای آنهاست، حاضرند هرچه دارند را با روحانیت تقسیم کنند تا این نهاد باقی بماند و بتواند در مقاطع حساس در برابر ظلم و ناروا بایستد.

خوبست این را هم به عنوان نکته پایانی بگوئیم که بودجه‌های دریافتی حوزه‌ها بیش از آنکه صرف طلاب نیازمند شود به پشت‌میزنشینانی می‌رسد که حوزه‌های علمیه بدون آن میز‌ها هم می‌توانند ادامه حیات بدهند و چه بسا حیات بهتر. با توجه به این واقعیت‌ها آیا بهتر نیست روحانیت خودش پیش‌قدم شود و از گرفتن بودجه دولتی خودداری کند؟